Χρύσα Ρωμανού
| Χρύσα Ρωμανού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χρύσα Ρωμανού (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 5 Απριλίου 1931 Πλάκα, Αθήνα |
| Θάνατος | 1 Απριλίου 2006 Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών[2] |
| Κατοικία | Παρίσι (1961–1981)[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1950–1955)[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Νίκος Κεσσανλής[4][5] |
| Γονείς | Γιόχαν Ρωμανός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Υποτροφία ΙΚΥ[1] |
Η Χρύσα Ρωμανού (Αθήνα, 5 Απριλίου 1931 - Αθήνα, 1 Απριλίου 2006) ήταν μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες εικαστικούς της γενιάς της. Καθοριστική για τη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας υπήρξε η διαμονή της στη Γαλλία την εικοσαετία 1961-1981 όπου συνάντησε τον μετέπειτα σύζυγό της Νίκο Κεσσανλή και συνδέθηκε με σημαντικές φυσιογνωμίες της τέχνης.
Ανήκε στην ομάδα των ελλήνων καλλιτεχνών της διασποράς που έζησαν και εργάστηκαν μεταπολεμικά σε μεγάλα καλλιτεχνικά κέντρα του δυτικού κόσμου και για πρώτη φορά στην ιστορία της ελληνικής τέχνης δεν ακολούθησαν απλώς τις διεθνείς καλλιτεχνικές εξελίξεις αλλά υπήρξαν συνδιαμορφωτές τους.
Βιογραφία - Χρονολόγιο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη δεκαετία του ’50 η Χρύσα Ρωμανού έκανε ένα μικρό πέρασμα από τη δημοσιογραφία («Πειραϊκός Χρονογράφος», «Εμπρός»), ενώ την ίδια εποχή εισήχθη και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Υπήρξε μαθήτρια του Γ. Μόραλη και του Α. Γεωργιάδη. Πρώτη φορά έδειξε έργα της το 1958 στο Α’ Καλοκαιρινό Σαλόνι Νέων Καλλιτεχνών, κερδίζοντας μάλιστα ένα από τα τρία βραβεία. Δύο χρόνια μετά παρουσίασε στην γκαλερί Ζυγός[6] την πρώτη της ατομική έκθεση με ανεικονικά έργα. Το συναρπαστικό ταξίδι της Χρύσας Ρωμανού στην τέχνη θα ξεκινήσει, όμως, το 1961, όταν θα βρεθεί στο Παρίσι με υποτροφία του ελληνικού κράτους. Στα χρόνια που ακολουθούν θ’ αποκαλύψει τους «Μύθους[7]», μια ενότητα έργων που δημιουργεί στο πάτωμα χύνοντας αραιωμένο μπλε χρώμα πάνω σε άσπρο φόντο, ενώ στη συνέχεια θα τη συνεπάρει η τεχνική του κολάζ,[σημ. 1] η ανατρεπτική συνύπαρξη εικόνων από εφημερίδες και περιοδικά: διαφημίσεις με καταναλωτικά προϊόντα αλλά και στιγμιότυπα της πολιτικής και της κοινωνικής πραγματικότητας. Το βλέμμα της στην κοινωνία της κατανάλωσης και στην κυριαρχία της εικόνας παρέμεινε οξύ, ειρωνικό. Η δουλειά της βρισκόταν στον αντίποδα της τακτικής των Αμερικανών καλλιτεχνών που ενσωμάτωναν με ανάλαφρο τρόπο στα έργα τους λαμπερές εικόνες των αγαθών της καταναλωτικής έκρηξης.Το 1968 η Χρύσα Ρωμανού ξεκίνησε μια σειρά τρισδιάστατων κατασκευών, των «Μεκανό»[8], εμπνευσμένη από το παιδικό παιχνίδι, ενώ ιδιαιτέρως σημαντική στην πορεία της είναι η μακροχρόνια ενασχόλησή της με τους Χάρτες και τους Λαβυρίνθους. Το 1980 θα επιστρέψει στα αγαπημένα της θέματα, αξιοποιώντας το ντεκολάζ, τη μέθοδο των nouveaux realistes[9]: έργα που δημιουργούνται από την αποκόλληση και την επικόλληση εικόνων σε απανωτά στρώματα στην πίσω όψη μιας ζελατίνας αρχικά και της διάφανης επιφάνειας του πλεξιγκλάς στη συνέχεια.
Το ενδιαφέρον της Χρύσας Ρωμανού για τους Χάρτες, τα ταξίδια και τους Λαβυρίνθους μοιάζει προγενέστερο των αναζητήσεων των κινημάτων του ’60[10] αλλά και των ηθελημένα αποπροσανατολιστικών, «ψυχογεωγραφικών χαρτών» του Παρισιού που παρουσίασαν οι καταστασιακοί. Η Χρύσα Ρωμανού κατάφερε να συγκροτήσει το δικό της λεξιλόγιο και να παρουσιάσει τη δουλειά της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε μια εποχή που κυριαρχούσαν ακόμα οι άρρενες συνάδελφοί της.
| ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μέσα από τα κολάζ της η Χρύσα Ρωμανού αναδεικνύει τις αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου, όπως, π.χ., τις τεράστιες οικονομικές ανισότητες και τον οικονομικό παραλογισμό του σύγχρονου κόσμου τοποθετώντας, π.χ., δίπλα δίπλα φωτογραφίες πριγκιπικών γάμων και φωτογραφίες υποσιτισμένων παιδιών από την Αφρική.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 dp
.iset .gr /en /artist /view .html?id=1944. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. - ↑ 2,0 2,1 www
.rizospastis .gr /story .do?id=3316603. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. - ↑ www
.nationalgallery .gr /el /zographikh-monimi-ekthesi /painter /romanou-hrusa .html. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. - ↑ www
.athensvoice .gr /culture /photography /405463 _nikos-kessanlis-kai-hrysa-romanoy-enas-megalos-erotas. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. - ↑ www
.lifo .gr /team /pinakothiki /45747. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020. - ↑ «Zygos – Zygos Art Galleries». Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «Ψηφιακή Πλατφόρμα ΙΣΕΤ : Καλλιτέχνες - Ρωμανού Χρύσα [Έργα]». dp.iset.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «μεκανό κατασκευεσ ρωμανου εκθεση - Αναζήτηση Google». www.google.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «Nouveau réalisme» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2020-04-27. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Nouveau_r%C3%A9alisme&oldid=953580261.
- ↑ «Η δεκαετία του '60, κοινωνικά κινήματα, long sixties & επιρροές - Α' Μέρος». Historical Quest. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ρωμανού Χρύσα - Εθνική Πινακοθήκη. nationalgallery.gr. Ανακτήθηκε στις 21/09/2024.
- Η αναζήτηση της ευτυχίας για όσους περισσότερους γίνεται. Χρύσα Ρωμανού - Κύκλος εκθέσεων: Κι αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο; Μέρος 1 - ΕΜΣΤ. emst.gr. Ανακτήθηκε στις 21/09/2024.